De geschiedenis van de Joodse begraafplaats in Oisterwijk begint met het overlijden van een Joodse inwoner van Oisterwijk in 1748. Hij wordt nog begraven in de Poelen. Enkele jaren later, in 1761, wordt voor 10 gulden het perceel “Achter de Boeijens” gekocht (1 loopense groot ca.1600 m2) voor de definitieve vestiging van de begraafplaats. De eerste rabbijn van Brabant, Jekoetiel Zuskind Rofe, (Opperrabbijn) wordt in 1757 aangesteld. Al snel groeit er een omvangrijke Joodse gemeenschap in Oisterwijk.

De ommuurde begraafplaats is ca 2500 m2 groot en ligt in een bosperceel van ca 9000 m2. Er liggen ruim 200 mensen begraven en er staan 164 grafstenen. Op de begraafplaats staat een metaheerhuisje wat in 1915 is vervangen door een nieuw en groter huisje. Door vernielingen en achterstallig onderhoud zijn de grafstenen in de tweede helft van de 20ste eeuw ernstig beschadigd. In 1997 zijn de stenen voor zover mogelijk hersteld en gerestaureerd. In 1985 is de begraafplaats aangewezen als Rijksmonument.

In 2012 is de Stichting Behoud Joodse Begraafplaats Oisterwijk opgericht met als doel de begraafplaats voor het nageslacht te behouden. Na onderhoud van het bosperceel en restauratie van het Rijksmonument is de begraafplaats inmiddels toegankelijk gemaakt voor bezoekers. De graven zijn geïnventariseerd en er zijn overzichten gemaakt en nabestaanden worden opgespoord. Steeds vaker bezoeken zij hun voorouders op de eeuwenoude rustplaats. Er is een loot van de Anne Frankboom geplant.

Tijdens het bezoek aan de begraafplaats dienen mannen een hoofddeksel te dragen (keppeltje, hoed, pet, o.i.d.)